رهت سنگی ندارد ای شرر وجد رهایی کن

پر افشانده را بسم الله بخت آزمایی کن

ز غفلت چند ساز نغمه های بی اثر بردن

به قدر اضطراب یک سپند آتش نوایی کن

ندامت رهبر است آنجا که طاقتها ضعیف افتد

ز خود گر بر نیایی نوحه ای بر نارسایی کن

نگاه عبرت از درد زمینگیری چه غم دارد

مژه بردار و رفع شکوه های بی عصایی کن

دماغ سربلندی خاص استنغاست ای غافل

تو گرد احتیاجی بر فلک هم جبهه سایی کن

نیاز پای بوسش تحفهٔ دیگر نمی خواهد

به خون هر دو عالم صفحهٔ شوقی حنایی کن

ز پیش آهنگی قانون عبرت ها مشو غافل

به هر سازی که در پای شکست آید صدایی کن

حضور آفتاب از سایه ریزد رنگ خورشیدی

چو محو جلوه اش گشتی دو عالم خودنمایی کن

حوادث با طبیعت کارها دارد ملایم شو

شکست رنگ بسیار است فکر مومیایی کن

نفس تا بی نشان گشتن کمین زندگی دارد

غبارت را به هر رنگی که می خواهی هوایی کن

تمیز نام و ننگست آشیان عزت و خواری

اگر زین دام وارستی مگس باش و همایی کن

سحاب فضل از هر قطره استعداد می ریزد

نه ای کم از صدف ای دست حاجت دل گدایی کن

جهان غیرست تا الفت پرست نسبت خویشی

ز خود بیگانه شو با هر که خواهی آشنایی کن

فریب اعتبارات است بیدل مانع وصلت

غبار نیستی شو، خاک در چشم جدایی کن